Zakres wiedzy


9 DH PROMIENIŚCI

zakres wiadomości ♥


  


SAMARYTANKA ☺

1. Etapy udzielania pierwszej pomocy
- zapewnienie bezpieczeństwa
- ocena stanu poszkodowanego
- wezwanie pomocy
- dalsze udzielanie pomocy

2. Chwyt ratunkowy
  • Przenosimy poszkodowanego tylko gdy:
- istnieją zagrożenia niemożliwe do zabezpieczenia
- miejsce wypadku nie jest zabezpieczone, a jesteś w stanie podjąć ewakuacje bez narażania się na niebezpieczeństwo
- poszkodowany spędził dużo czasu w zimnie i w związku z tym istnieje poważne ryzyko wychłodzenia, również ratownika.

  • Technika:
- ułóż ręce poszkodowanego wzdłuż jego ciała
- uklęknij za jego głową, wsuń jedną rękę pod szyję, a drugą między łopatki poszkodowanego, ostrożnie unieś głowę i ramiona poszkodowanego, przysuń się bliżej aby cały czas opierał się o twoje uda
- stopniowo unieś plecy poszkodowanego, doprowadzając go do pozycji półsiedzącej, podpieraj ramiona poszkodowanego
- włóż swoje obie ręce pod pachy poszkodowanego i chwyć za zgiętą w łokciu rękę (jedną ręką chwyć nadgarstek, drugą przedramię przy łokciu)
- ukucnij, nie puszczając ręki poszkodowanego (znajduje się między twoimi nogami, przyciśnij mocno rękę poszkodowanego do klatki piersiowej)
- wstań z wyprostowanymi pionowo plecami, podnosząc poszkodowanego
- idź do tyłu ciągnąc go za sobą, uważaj na przeszkody

3. Ocena stanu osoby poszkodowanej
  • Delikatnie poklep poszkodowanego po ramieniu, zapytaj głośno, np. „Co się stało?”, „Co Cię boli?”
  • Jeżeli poszkodowany zareaguje:
- pozostaw poszkodowanego w zastanej pozycji, nie przenoś poszkodowanego, chyba że sytuacja zagraża bezpieczeństwu jego i ratownika
- spróbuj dowiedzieć się, co mu się stało
- jeśli to konieczne wezwij pomoc
- regularnie oceniaj stan poszkodowanego
  • Jeśli poszkodowany nie reaguje na próby nawiązania kontaktu:
- wołaj o pomoc
- odwróć poszkodowanego na plecy, udrożnij drogi oddechowe, skontroluj oddech (przez 10 sekund)
-  poszkodowany oddycha prawidłowo          - poszkodowany nie oddycha prawidłowo
- ułóż poszkodowanego w pozycji                  - wezwij Pogotowie Ratunkowe
bezpiecznej, wezwij Pogotowie Ratunkowe  - rozpocznij RKO
- regularnie kontroluj stan poszkodowanego

4. Wezwanie pomocy
Telefony alarmowe na terenie Polski to:
- Centrum Powiadamiana Ratunkowego 112
- Pogotowie Ratunkowe 999
- Straż Pożarna 998
- Policja 997
- Straż Miejska 986

Powiedz wyraźnie:
- gdzie mają dojechać służby ratunkowe
- co się stało i jakie są zagrożenia
- kim jest poszkodowany i w jakim jest stanie
- odpowiedz na ewentualne pytania dyspozytora
- rozłącz się dopiero po potwierdzeniu przyjęcia wezwania

5. Obracanie poszkodowanego na plecy
- podejdź do poszkodowanego od strony twarzy
- uklęknij obok poszkodowanego, upewnij się, że ma wyprostowane nogi
- rękę poszkodowanego, które znajduje się z dalszej strony, wyprostowaną w łokciu połóż przy głowie poszkodowanego tak, żeby mógł się na niej obrócić
- pod wyprostowaną nogę poszkodowanego (po swojej stronie) podłóż swoją rękę tak, żeby dłoń znajdowała się na udzie nogi poszkodowanego (po stronie dalszej)
- rękę poszkodowanego (po swojej stronie) zegnij lekko w łokciu i podłóż pod nią swoją drugą rękę tak, żeby dłoń znalazła się na plecach poszkodowanego
- odwracaj poszkodowanego na plecy, w momencie, w którym poszkodowany znajdzie się na boku rękę spomiędzy nóg przenieś na plecy, a drugą asekuruj głowę i kark poszkodowanego podczas dalszego odwracania

6. Udrożnienie dróg oddechowych
- połóż rękę na czole poszkodowanego i ostrożnie odchyl głowę do tyłu (pozostaw kciuk i palec wskazujący wolne, aby móc zacisnąć nos, na wypadek konieczności wykonania sztucznego oddychania)
- ułóż opuszki palców drugiej ręki na podbródku poszkodowanego
- unieś podbródek, aby udrożnić drogi oddechowe
- nie naciskaj miękkiej części podbródka, gdyż utrudnia to oddychanie

7. Kontrola oddechu
Zbliż do ust poszkodowanego policzek i ucho. Przez 10 sekund sprawdzaj czy oddycha prawidłowo (wdech – wydech) jednocześnie utrzymując drożność dróg oddechowych (podtrzymując uniesioną żuchwę)
- patrz czy klatka piersiowa unosi się i opada
- słuchaj czy oddychaniu towarzyszą jakieś dźwięki
- wyczuwaj oddech na swoim policzku

8. Pozycja boczna ustalona
- zdejmij poszkodowanemu okulary, jeśli ma je założone
- uklęknij obok poszkodowanego, upewnij się, że jego nogi są wyprostowane
- ułóż rękę poszkodowanego (po swojej stronie) pod kątek prostym do ciała, przedramię pod kątem prostym do ramienia, dłonią do góry
- ułóż drugą rękę poszkodowanego na jego policzku, trzymaj grzbiet jego dłoni przy policzku, utrzymuj jego dłoń w tym miejscu z wyprostowanymi palcami
- wolną ręką złap za nogę poszkodowanego w kolanie po drugiej stronie jego ciała, zegnij nogę w kolanie, ale stopę pozostaw na ziemi
- pociągnij uniesioną nogę do siebie, cały czas trzymaj grzbiet dłoni poszkodowanego przy jego policzku, odwróć poszkodowanego do siebie, aby ułożyć go na boku
- ułóż nogę na górze w taki sposób, aby biodro i kolano były pod kątami prostymi do osi ciała
- odchyl głowę lekko do tyłu, aby zachować drożność dróg oddechowych
- upewnij się, że usta poszkodowanego są skierowane do podłoża, do zapobiega zadławieniu się krwią bądź wymiocinami
- ułóż odpowiednio dłoń pod policzkiem (jeśli jest to konieczne do utrzymania drożności dróg oddechowych), skontroluj oddech

9. Resuscytacja Krążeniowo Oddechowa
  • Kiedy poszkodowany nie reaguje na próbę nawiązania kontaktu i nie oddycha prawidłowo, należy jak najszybciej podjąć czynności resuscytacyjne:
- zacznij od 30 uciśnięć klatki piersiowej
- następnie wykonaj 2 oddechy ratownicze
- wykonuj naprzemiennie 30 uciśnięć klatki piersiowej i 2 oddechy ratownicze
- nie przerywaj resuscytacji, stan poszkodowanego można sprawdzić ponownie dopiero w przypadku powrotu jego oddechu
- przerwij resuscytację gdy:
o   Przybędzie kwalifikowany personel i przejmie resuscytację lub zmieni cię w akcji inny ratownik
o   Poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać
o   Wyczerpanie uniemożliwi ci dalsze prowadzenie akcji

  • Technika uciśnięć klatki piersiowej:
- uklęknij obok poszkodowanego, sprawdź czy leży na twardym, płaskim i równym podłożu
- odsłoń poszkodowanemu klatkę piersiową (rozepnij ubranie)
- ułóż nasadę jednej dłoni na środku klatki piersiowej poszkodowanego
- ułóż nasadę drugiej dłoni na dłoni leżącej na klatce piersiowej
- zapleć palce obu dłoni, nie wolno uciskać na żebra poszkodowanego, na górną część brzucha, czy dolny koniec mostka
- upewnij się, że twoje ramiona są wyprostowane w łokciach ponad klatką piersiową poszkodowanego, uciskaj pionowo w dół
- ucisk i zwolnienie ucisku powinny trwać jednakowo długo
- wykonuj uciśnięcia mostka tak, aby częstotliwość wynosiła 100 uciśnięć na minutę (nieco mniej niż 2 uciśnięcia na sekundę)

  • Technika oddechów ratowniczych
- odchyl głowę poszkodowanego i unieś palcami jego żuchwę
- pozostaw jedną dłoń na czole poszkodowanego, zaciśnij skrzydełka nosa poszkodowanego kciukiem i palcem wskazującym
- drugą rękę utrzymuj uniesioną żuchwę, pozwalając na otworzenie się ust
- weź wdech, pochyl się nad poszkodowanym, szczelnie obejmij jego usta swoimi ustami
- wdmuchuj powietrze do ust poszkodowanego równomiernie, jednocześnie sprawdzając, czy jego klatka piersiowa się unosi (wykonanie wdechu ratowniczego powinno trwać około 1 sekundy)
- utrzymuj głowę poszkodowanego odchyloną i uniesioną żuchwę, unieś swoją głowę, aby sprawdzić czy klatka piersiowa opada podczas wydechu
- nabierz kolejny wdech i wykonaj kolejny wdech ratowniczy

  • Resuscytacja wykonywana przez dwóch lub więcej ratowników
- pierwszy ratownik resuscytuje przez 2 minuty (uciśnięcia klatki piersiowej i oddechy ratownicze)
- następny ratownik przejmuje akcję i resuscytuje przez kolejne 2 minuty, po czym ponownie następnej zamiana
- im mniej czasu traci się podczas zamiany ratowników, tym lepiej

10. Zadławienie
- zapytaj poszkodowanego: „Zadławiłeś się?”
- kiedy poszkodowany z trudem odpowiada na pytania, z trudem może mówić, kasłać i oddychać, jedynie zachęcaj poszkodowanego do kaszlu, nie rób nic ponadto, pozostań z nim aż zacznie normalnie oddychać
- kiedy poszkodowany nie odpowiada na pytania, nie może mówić, kasłać i oddychać, (może jedynie kiwać głową, jest przytomny), jest to sytuacja zagrażająca życiu. Niezwłocznie wykonaj do 5 uderzeń między łopatki, po każdym sprawdzając czy problem ustąpił. Jeśli uderzenia między łopatki nie pomogą, wykonaj 5 uciśnięć brzucha. Jeśli to nie rozwiąże problemu, wykonuj na zmianę uderzenia i uciśnięcia

  • Technika uderzeń w plecy
- stań z tyłu poszkodowanego, postaw jedną nogę między nogami poszkodowanego, przenieś ciężar ciała na swoją drugą nogę
- podtrzymuj klatkę piersiową poszkodowanego jedną ręką i pochyl go mocno do przodu
- wykonaj dłonią do 5 uderzeń pomiędzy łopatki poszkodowanego, każde uderzenie powinno był silne
- po każdym uderzeniu, sprawdź czy zblokowanie dróg oddechowych ustąpiło, jeśli ciało obce zostało usunięte, nie ma potrzeby kontynuować uderzeń
  • Technika uciśnięć brzucha
- stań z tyłu poszkodowanego, obejmij obiema rekami szczyt nadbrzusza
- pochyl poszkodowanego
- zwiń dłonie w pięść i ułóż ją pomiędzy pępkiem a dolnym końcem mostka
- przyłóż do tej pięści drugą dłoń, pociągnij pięść silnie do siebie i w góre, wykonaj to 5 razy
- po każdym uciśnięciu sprawdź , czy ciało obce zostało usunięte, jeśli tak, nie ma potrzeby kontynuowania uciśnięć
- nie wykonuj uciśnięć brzucha u dzieci do 8 roku życia i u kobiet w widocznej ciąży


11. Epilepsja
  • W trakcie napadu można zaobserwować:
- drgawki
- utratę przytomności
- ślinotok
- bezwiedne rozluźnienie zwieraczy
- szczękościsk

  • Postępowanie ratownicze:
- zapewnij poszkodowanemu bezpieczeństwo
- podłóż coś miękkiego pod głowę poszkodowanego
- obserwuj poszkodowanego (opis napadu oraz czas jego trwania to bardzo ważne informacje dla lekarza)
- nie powstrzymuj drgawek głowy, nóg ani rąk poszkodowanego
- nie otwieraj zaciśniętych szczęk (nawet, jeśli będzie krwawił przygryziony język)
- nie wkładaj żadnych przedmiotów do ust ani rąk poszkodowanego
- nie próbuj budzić poszkodowanego

12. Omdlenie
  • Objawy:
- blada skóra, pokryta zimnym potem
- trudności w oddychaniu
- zawroty głowy
- mroczki przed oczami
- odczuwalne ogólne osłabienie organizmu
- krótkotrwała utrata przytomności

  • Działanie:
- jeśli poszkodowany reaguje na próbę nawiązania kontaktu i oddycha prawidłowo:
o   Utrzymuj stałą drożność dróg oddechowych poszkodowanego
o   Poproś świadka wypadku o podniesienie nóg poszkodowanego do góry lub sam zadbaj, by jego nogi zostały uniesione
o   Regularnie sprawdzaj czy poszkodowany oddycha prawidłowo
o   Kiedy poszkodowany odzyska przytomność, dowiedz się, co spowodowało omdlenie, czy są to częste stany i w jakich zdarzają się sytuacjach do nich dochodzi, poradź pilną wizytę u lekarza
- regularnie oceniaj stan poszkodowanego, w razie potrzeby wezwij pogotowie
- w miarę poprawy stanu:
o   Opuść nogi poszkodowanego
o   Posadź poszkodowanego
o   Pomóż poszkodowanemu wstać
- jeśli poszkodowany nie odzyska przytomności w ciągu 2 minut:
o   Opcjonalnie odwróć poszkodowanego w pozycję boczną bezpieczną
o   Poproś kogoś, aby powiadomił służby ratunkowe albo sam wezwij pomoc
o   Regularnie sprawdzaj czy poszkodowany oddycha prawidłowo

13. Ból w klatce piersiowej
- Poproś świadka wypadku o natychmiastowe wezwanie służb ratunkowych, a jeśli nie ma nikogo w pobliżu zrób to sam
- Niech poszkodowany odpoczywa i nie wykonuje wysiłku. Ułóż poszkodowanego w wygodnej dla niego pozycji, np. półsiedzącej
- Poluźnij poszkodowanemu uciskające części garderoby (kołnierzyk, mankiety, pasek, biustonosz)
- Stale kontroluj stan poszkodowanego, w przypadku zatrzymania czynności życiowych natychmiast podejmij RKO

14. Udar mózgu
  • Jeżeli podejrzewasz udar:
- poproś poszkodowanego, aby zaśmiał się lub pokazał zęby, zwróć uwagę czy jego usta są symetrycznie wykrzywione
- poproś poszkodowanego, aby zamknął oczy, uniósł obie ręce jednocześnie do pozycji poziomej i odwrócił ręce dłońmi do góry, zwróć uwagę, czy jedno z ramion opada lub „odpływa”
- poproś poszkodowanego, aby powtórz proste zdanie, sprawdź czy mówi wyraźnie czy brakuje mu słów

  • Postępowanie:
- poproś świadka wypadku o natychmiastowe wezwanie służb ratunkowych. Jeśli nie ma nikogo w pobliżu, zrób to sam
- niech poszkodowany odpoczywa i nie wykonuje wysiłku. Ułóż poszkodowanego w wygodnej dla niego pozycji, np. półsiedzącej
- regularnie kontroluj przytomność i oddech poszkodowanego

15. Zatrucia
  •  Drogi wnikania trucizn do organizmu
- przez przewód pokarmowy (np. leki, alkohol, trucizny grzybów, detergenty, substancje oleiste, produkty naftowe)
- przez układ oddechowy (np. tlenek węgla)
- przez skórę i błony śluzowe (np. atropina, pestycydy, substancje żrące)
- dożylnie (np. narkotyki)

  • Objawy
- bóle głowy
- zawroty głowy
- senność i zaburzenia świadomości
- zaburzenia widzenia
- uczucie zimna
- nudności i wymioty
- zaburzenia oddychania
- dreszcze
- gorączka

  • Działanie
- dowiedz się od poszkodowanego co spożył, ile substancji przyjął, w jakim odstępie czasowym i z kim spożywał
- jak najszybciej skontaktuj się ze służbami ratowniczymi, opisz co się stało i postępuj zgodnie z ich instrukcjami
- podaj informacje o rodzaju trucizny oraz poszkodowanym, jeśli takie posiadasz
- zabezpiecz opakowanie po substancji trującej lub lekach
- bez porady lekarza lub polecenia profesjonalnego personelu medycznego nie powoduj u poszkodowanego wymiotów i nie podawaj mu mleka, wody czy leków

16. Urazy głowy, szyi lub pleców
- Uspokój poszkodowanego i przekonaj go, aby się nie ruszał
- Poproś świadka wypadku o wezwanie służb ratunkowych lub zrób to sam, jeśli nie ma nikogo w pobliżu
- Unieruchom poszkodowanego, jeśli zgodzi się współpracować
- Jeśli poszkodowany jest niespokojny lub pobudzony, nie trzymaj jego głowy i szyi wbrew jego woli

  • Technika unieruchomienia
- uklęknij za głową poszkodowanego
- wsuń obie dłonie pod jego szyję, bez poruszania jego głową
- podtrzymuj szyję i stabilizuj głowę do chwili przyjazdu służb ratunkowych

17. Uraz kości lub stawów
- nie próbuj nastawiać nienaturalnie wyglądających kończyn
- schłodź miejsce urazu za pomocą lodu. Nie przykładaj lodu bezpośrednio do ciała podczas chłodzenia Najpierw zawiń lód, np. w ręcznik. Jeśli nie ma lodu, możesz wykorzystać opatrunek chłodzący ze ścierki zmoczonej w zimnej wodzie
- nigdy nie chłodź miejsca urazu dłużej niż 20 minut jednorazowo
- nie unieruchamiaj zranionej kończyny, jeśli służby ratunkowe mają wkrótce przyjechać. Poradź poszkodowanemu, aby nie opierał się na złamanej nodze bądź bolącej stopie. Jeśli uraz dotyczy dłoni, ręki lub ramienia, poroś poszkodowanego, aby podtrzymywał ramię przy klatce piersiowej Jest to zwykle wystarczające i mniej bolesne niż zakładanie opatrunku czy dopasowanie temblaka. Schłodź okolice urazu.
- jeśli obecne jest krwawienie w okolicy złamania, wykonaj opatrunek osłonkowy, aby zatamować krwawienie, nie nastawiaj złamanych kości i nie wciskach ich w ranę








18. Krwotoki zewnętrzne
  • Działanie:
- unikaj bezpośredniego kontaktu z krwią poszkodowanego (załóż rękawiczki jednorazowe), można poprosić poszkodowanego, aby sam uciskał ranę, ostrożnie ułóż poszkodowanego do wygodnej pozycji
- poproś świadka wypadku o wezwanie służb ratunkowych, lub zrób to sam, jeżeli nie ma nikogo w pobliżu
- jeśli rana wciąż krwawi, uciśnij ranę silniej (na ranę połóż najpierw kawałek czystego materiału)
- uciskaj ranę do czasu przyjazdu służb ratunkowych
- po udzieleniu pomocy umyj dokładnie ręce, a używane przy udzielaniu pierwszej pomocy rękawiczki jednorazowe przekaż personelowi medycznemu (nie wrzucaj do ogólnodostępnego kosza na śmieci)

  • Technika opatrunku uciskowego
- na krwawiącą ranę połóż kompres gazowy lub inną czystszą tkaninę, przymocuj do ciała obwojem bandaża gazowego
- owijaj bandażem gazowym mocno dookoła, przekręcając bandaż o 180°
- zwiąż koniec bandaża na ranie, aby dodatkowo zwiększyć ucisk
- jeśli opatrunek przesiąka krwią, użyj następnego bandaża, nie usuwaj pierwszego opatrunku
- możesz w razie konieczności dodatkowo ucisnąć ranę ręka przez opatrunek
- jeśli rana jest na kończynie, możesz ją unieść powyżej poziomu serca

19. Amputacja urazowa
  • Działanie:
- unikaj kontaktu z krwią poszkodowanego, załóż jednorazowe rękawiczki
- jeśli rana krwawi, zatamuj krwawienie przez zastosowanie bezpośredniego ucisku
- zastosuj opatrunek uciskowy
- wezwij pogotowie
- zajmij się amputantem
o   Zawiń go w suchą, czystą w miarę sterylną tkaninę
o   Włóż go do plastikowego czystego worka, np. reklamówki
o   Umieść ten worek w naczyniu lub w drugim worku z zimną wodą
o   Jeśli nie masz dostępu do wody ani lodu zawiń amputant jedynie w suchą, czystą, w miarę sterylną tkaninę
o   Oddaj amputant pogotowiu
 - po udzieleniu pomocy umyj dokładnie ręce, a używane przy udzielaniu pierwszej pomocy rękawiczki jednorazowe przekaż personelowi medycznemu (nie wrzucaj do ogólnodostępnego kosza na śmieci)

20. Krwawienie z nosa
  • Przyczyny:
- urazy nosa takie jak uderzenie, złamanie, choroby zapalne w obrębie nosa i zatok
- choroby przewlekłe takie jak nadciśnienie tętnicze, miażdżyca naczyń
- duży wysiłek fi czyny lub osłabienie organizm
- przyjmowanie leków zaburzających krzepnięcie krwi (polopiryna, aspiryna)

  • Działanie:
- unikaj kontaktu z krwią poszkodowanego, załóż jednorazowe rękawiczki
- posadź poszkodowanego z głową lekko pochyloną do przodu, poleć mu wydmuchać nos, aby usunąć zanieczyszczenia utrudniające krzepnięcie krwi
- uciśnij nos w połowie długości (przy nasadzie) przez 15-20 minut kciukiem i palcem wskazującym, jeżeli krwawienie nie powstało na skutek urazu
- podtrzymuj pod nosem gazę lub podobny (chłonny) materiał, jeżeli krwawienie powstało na skutek urazu
- poleć poszkodowanemu oddychać ustami
- zastosuj zimne okłady na czoło i kark
- po udzieleniu pomocy umyj dokładnie ręce, a używane przy udzielaniu pierwszej pomocy rękawiczki jednorazowe przekaż personelowi medycznemu (nie wrzucaj do ogólnodostępnego kosza na śmieci)

21. Rany skóry
  • Działanie:
- unikaj kontaktu z krwią poszkodowanego oraz innymi płynami ustrojowymi, załóż jednorazowe rękawiczki
- spłucz ranę pod kranem z zimną wodą, jeżeli nie ma kranu z wodą, użyj innego źródła wody pitnej
- pozwól wodzie spływać po ranie, aby wypłukać brud, kontynuuj płukanie aż będzie czysta, nie trzyj rany , aby usunąć brud
- po spłukaniu osusz okolice rany, ale nie dotykaj samej rany
- załóż jałowy opatrunek, jeśli nie masz gazy, użyj czystego, suchego materiału
- zaleć poszkodowanemu skontaktowanie się z lekarzem, aby podał zastrzyk przeciwtężcowy
- po udzieleniu pomocy umyj dokładnie ręce, a używane przy udzielaniu pierwszej pomocy rękawiczki jednorazowe przekaż personelowi medycznemu (nie wrzucaj do ogólnodostępnego kosza na śmieci)

22. Oparzenia
  • Działanie
- zdejmij z poszkodowanego ubranie i biżuterię, jeśli nie przykleiły się do skóry
- schłodź oparzenie tak szybko jak to możliwe, wodą chłodną lub o temperaturze ciała, używając kranu lub prysznica
- chłodź wodą przez 30 minut lub dopóki ból nie ustąpi
- zwracaj uwagę na występujący szok termiczny (ostry ból), musisz w tym przypadku  na chwilę przerwać schładzanie
- załóż mokry opatrunek po schłodzeniu oparzenia, np. z gazy lub czystego kawałka materiału
- jeśli występują pęcherze wypełnione płynem surowiczym, nie przekłuwaj ich
- nie stosuj kremów ani maści
- poleć poszkodowanemu konsultację lekarską

  • Zagrożenie życia występuje gdy oparzenia:
- występują u dzieci do 5 roku życia lub u dorosłych po 60 roku życia
- obejmują powierzchnię większą niż 5% u osób poniżej 16 roku życia lub większą niż 10% u osób powyżej 16 roku życia
- dotyczą twarzy, uszu, dłoni, stóp, stawów, narządów płciowych
- zostały spowodowane elektrycznością, produktami chemicznymi, promieniowaniem jonizującym, parą pod wysokim ciśnieniem

  • Rozległość oparzeń (reguła dziewiątek)
- głowa, szyja 9%
- ręka 9%
- brzuch 9%
- klatka piersiowa 9%
- plecy 9%
- przód nogi 9%
- tył nogi 9%
- krocze 1%

23. Odmrożenia
  • Wyróżniamy 3 stopnie odmrożenia:
- Stopień I – skóra jest blada, obrzęknięta, następnie ulega czerwienieniu. Występuje piekący ból i swąd
- Stopień II – skóra jest sino czerwona, obrzęknięta, występują pęcherze wypełnione płynem. Zmiany są wyraźnie odgraniczone Występują silny ból i pieczenie
- Stopień III – powstają pęcherze z płynem i rozległe, głębokie rany

  • Postępowanie:
- należy zdjąć przemoczoną odzież
-  miejsce odmrożenia powoli ogrzewać letnią wodą, dawać do picia ciepłe i mocno osłodzone napoje
- w przypadku odmrożeń drugiego i trzeciego stopnia wykonaj opatrunek z jałowego kompresu gazowego, lekko zabandażuj
- poszkodowany powinien skontaktować się z lekarzem

24. Ukąszenia
  • W miejscu ukąszenia przez osę albo pszczołę obserwuje się obrzęk i zaczerwienienie. Występuje także ból i świąd. W przypadku użądlenia przez pszczołę usuń żądło (osa żądła nie pozostawia). Na miejsce ukąszenia stosuj zimne okłady, możesz natrzeć je przekrojoną cebulą lub cytryną i podać Calcium.

  • Kleszcze wszczepia się w skórę W przypadku „złapania” kleszcza należy go usunąć, używając w tym celu pęsety. Chwyć kleszcza tuż przy powierzchni i wyciągnij zdecydowanym, obrotowym ruchem. Miejsce po kleszczu przemyj wodą utlenioną.

  • Ukąszenie przez żmiję pozostawia dobrze widoczne, ułożone obok siebie ślady po zębach jadowych. Natychmiast w miejscu ukąszenia pojawia się silny, piekący ból i narasta obrzęk o zabarwieniu czerwono-sinym. Ułóż poszkodowanego w wygodnej pozycji. Kilka centymetrów nad miejscem ugryzienia załóż szeroką  opaskę, następnie postaraj się unieruchomić kończynę

25. Rany
·         Rany kąsane – powstałe w wyniku ugryzienia przez zwierzę (takie rany mają poszarpane brzegi)
·         Rany cięte – zadane np. nożem (brzegi ran są równe)
·         Rany kłute– spowodowane wbiciem się np. gwoździa czy drutu (na zewnątrz powstaje niewielki otwór, ale rany mogą być głębokie)
·         Rany tłuczone – powstałe w wyniku silnego uderzenia

Brzegi rany obmyj środkiem odkażającym, zawsze rób to w kierunku od środka do zewnątrz rany. Jeśli rana jest zabrudzona – przepłucz wodą utlenioną. Nałóż na rękę kompres jałowy i zabandażuj.


26. Apteczka pierwszej pomocy
  • Rękawiczki jednorazowe (lateksowe, foliowe, winylowe)
  • Maska (aparat) do prowadzenia sztucznego oddychania
  • Bandaż gazowy – różne rozmiary (3 – 4 szt.)
  • Bandaż elastyczny – różne rozmiary (2-3 szt.)
  • Gaza wyjałowiona różnych rozmiarów – 1/4m2, 1/2m2, 1 m2
  • Odcinki Kodofixu (różnej wielkości)
  • Chusty trójkątne (rożne materiały)
  • Nożyczki z zaokrąglonymi czubkami
  • Plastry z opatrunkiem i bez opatrunku (różne rozmiary)
  • Agrafki (4 szt.)
  • Instrukcja udzielania pierwszej pomocy









                  PIONIERKA ☺


1. Węzeł płaski


Trzymamy końce liny w obydwu rękach. Krzyżujemy koniec w prawej ręce nad końcem z lewej. Przeciągamy pod spodem do zewnątrz i do góry. Koniec liny z prawej ręki znajduje się teraz w lewej ręce, a koniec z lewej ręki w prawej. Następnie krzyżujemy koniec w lewej ręce ponad, pod spodem do wewnątrz i do góry nad końcem z prawej ręki. Krótkie końce liny powinny znajdować się teraz wzdłuż długich końców liny. Zacieśniamy węzeł.



2. Węzeł szubieniczny

Najpierw złożyć linkę na trzy tworząc dwie pętle - dolną i górną.


 Linkę między pętlami należy zacząć okręcać dokoła w kierunku górnej pętli, dość ściśle końcówkę przekładając przez górne koluszko.

 

 Na koniec zaciąga się węzeł wyciągając dolną pętlę

 3. Węzeł topowy



Do wiązania nie jest potrzebny koniec linki. Wykonujemy trzy takie same pętle układając je kolejno pod sobą i dodatkowo trzecią lekko wychodzącą nad pierwszą (w środku drugiej). 
Następnie chwytamy za wewnętrzne linki pierwszej i trzeciej pętli i ciągnąc na zewnątrz przeplatamy je między linkami pętli drugiej i zewnętrznymi pierwszej i trzeciej.  
Zaciągamy węzeł
















4. Węzeł krawatowy


Zwykły węzeł krawatowy. Jak widać stosowany do wiązania "zwisu męskiego prostego"

Przy wiązaniu krawata należy mieć na uwadze długość końcową - co wymaga nieco wprawy. Najczęściej wiąże się krawat tak, aby koniec głównej części dotykał końcem paska spodni. W takim wypadku należy cienki koniec jak najbardziej skrócić i mieć na uwadze, że nieco z długości krawata zostanie wykorzystana na węzeł, który w tym przypadku jest dość znaczny.
Dłuższy koniec przekładamy nad krótkim wierzchem do góry. Następnie obwijamy nim krótszy koniec. Dłuższy koniec jest teraz obrócony spodem na zewnątrz. Zawijamy go tworząc poprzeczkę. Koniec wyciągamy po szyją wkładamy pod porzeczkę zaciągając węzeł.

5. 
Półwęzeł












6. Beczka


Aby wykonać ten węzeł należy najpierw zrobić na linie kółko. Następnie wolnym końcem przepleć tyle razy dokoła pierwszej linki (wchodząc końcówką na powrót do kółka) ile pragnie się otrzymać splotów węzła - Na przykładzie trzy.








Następnie węzeł powoli zaciąga się. Sploty powstają z wolnej części pętli które zawijają się w miarę jak oplecione przez nas linki rozprostowują się pod wpływem siły





W ten sposób można uzyskać teoretycznie dowolnie długą beczkę. Praktycznie jednak im dłuższa beczka tym trudniej jest ją zaciągnąć a linka skręca się wzdłuż osi utrudniając działanie.
Wiążąc węzeł na sznurze mundurowym nie dysponujemy wolnym końcem, dlatego całą operację należy wykonać jedną linką za każdym razem drugą przeplatając przez otwór którym manipulujemy. Brzmi to skomplikowanie - najlepiej sprawdzić to metodą prób i błędów zaczynając od jednej linki.






7. Ósemka












8. Węzeł ratowniczy











Wiązanie tego węzła należy podstawowych i obowiązkowych umiejętności pionierskich, taterniczych czy żeglarskich. Należy nauczyć się wiązać go jak najszybciej, wręcz machinalnie i oczywiście należy to robić jedną ręką. Pierwszą czynnością jest opasanie siebie liną trzymając linkę w prawej ręce (dla leworęcznych wszystko w odbiciu lustrzanym - gdyż należy go wykonywać ręką bardziej sprawna). Następnie rękę z węzłem przekładamy na linką i od dołu do siebie - do środka pętli.



9. Skracanie liny

Linkę złożyć, powstałe pętle przepchnąć końcówkami przez wykonane na linie koluszka tak, aby nie rozwiązywały się. Poniżej etap budowy węzła.
















Węzeł można uczynić trwałym poprzez przeplecenie poprzeczek przez wystające końcówki pętli

10. Kluczka zaciągająca się








Wykonać koluszko i przepleść przez niego linę tworząc pętlę.
Jeżeli się przez koluszko przełoży trzonek - powstaje kombinacja czyli węzeł rożkowy.


11. Ósemka pionierska

 Chwytamy ręką jeden koniec, a lewą trzymamy resztę linki przy drzewie. Przeprowadzamy linkę dookoła drzewa. Prowadzimy ją do przodu, krzyżujemy z drugim końcem. Utworzony kształt litery X przytrzymujemy drugą ręką. Przeprowadzamy linkę naokoło drzewa po raz drugi, od prawej strony ku lewej, poniżej pierwszego wiązania. Przekładamy pod skrzyżowaniem od lewej do prawej tak, aby wyszła między dwoma zwinięciami. Zaciskamy sznurek. 


12. Wiązanie drążków prostopadłych
Zawiąż ósemkę pionierską na pionowym drążku. Upewnij się, że węzeł jest na boku drążka i że długo koniec sznurka jest przed tobą. Połóż drugi drążek w poprzek pionowego drążka. Przełóż długi koniec sznurka poprzez poprzeczny drążek i z tyłu pionowego drążka. Wyprowadź sznurek do przodu poniżej poprzecznego drążka, przełóż w górę ponad poprzecznym drążkiem i z tyłu pionowego. Po czym powtórz całe wiązanie raz jeszcze. Powtórz to wiązanie około trzech razy. Zaciągaj sznurek mocno, żeby ułożył się tuż obok poprzednich wiązań. Teraz następuje umocnienie wiązania. Okręć sznurek trzy razy pomiędzy oboma drążkami, żeby je usztywnić. Naciągaj sznurek jak najmocniej W końcu zwiąż dwa węzły cumowe dokoła jednego drążka Albo zwiąż dwa końce sznurka węzłem płaskim. Utnij pozostałe końce i schowaj pod wiązaniem. 




13. Wiązanie drążków ukośnych

Zrób ósemkę pionierską wokół dwóch drążków. Okręć trzy lub cztery razy wokół jednego z nich. Okręć trzy lub cztery razy wokół drugiego, mocno zaciągając linkę. Zawiązać i zakończ jak przy wiązaniu drążków prostopadłych. 


14. Budowa ogniska
Rozpałka w samym środku ogniska – od niej to zaczynamy budowę ogniska i ją jako pierwszą rozpalamy
Drobne drewno – powinno być suche tak by mogło się zapalić od rozpałki. Musimy pamiętać że ono szybko się zużywa (spala) więc będziemy potrzebowali odpowiednio dużo. Układając  tą warstwę pamiętajmy by zostawić nieco miejsca od strony zawietrznej (z tej z której wieje wiatr) byśmy mogli tam podłożyć ogień – wiatr będzie „wdmuchiwał” go do środka.
Grube drewno – nawet jeśli będzie nieco wilgotne powinno się wysuszyć w trakcie palenia się dwóch poprzednich warstw. Mokre drewno bardzo dymi – nie wkładaj go za dużo na raz – zawsze używaj wraz z suchym drewnem.

15. Studnia
W środku rozpałka. Natomiast boki układamy z równej długości polan. Zapewnia dużo ciepła i światła dzięki dużemu dopływowi powietrza. Dlatego może ono służyć do gotowania i sygnalizacji.
Polana okłada się tak by tworzyły ażurową konstrukcję, podobną do kraty, która zapewnia dostęp tlenu i wytwarza efekt komina, przez co ogień bucha z wielką werwą.



16. Piramida
Budowana jest podobnie jak studnia z tą różnicą, że każde „piętro” układamy z coraz  krótszych brewion (pełnych warstw drewna, a nie z ażurowej konstrukcji). Takie ognisko pali się długo i można je wykorzystać jako ogień na całą noc.


17. Gwiazda
Przydatne, jeśli zależy nam na oszczędnym zużyciu opału lub na niewielkim ogniu. Ogień pali się pośrodku "gwiazdy"; stosownie do potrzeb podsuwa się kłody do środka. Można je odciągnąć na bok, jeśli chcemy gotować nad żarem. Dla ogniska tego rodzaju zaleca się stosowanie twardego drewna.
Takie ognisko tworzymy w przypadku, gdy chcemy zaoszczędzić na opale lub gdy zależy nam z różnych względów na utworzeniu ogniska dyskretnego.
Układ polan jest niezwykle prosty. Wszystkie grubsze patyki układamy promieniście tak by stykały się w centrum. Tam pali się ogień. Gdy płomień staje się zbyt wielki – nieco odsuwamy gałęzie na zewnątrz. Gdy przygasa – przeciwnie – podsuwamy je do centrum, nawet by zachodziły tam jedne na drugie. Przy takim ognisku najlepiej spisuje się opał z twardego drewna drzew liściastych. Ognisko takie jest szczególnie warte polecenia, gdy gotujemy coś podczas wielkich upałów, bo nie wydziela za dużo ciepła.



18. Wigwam
Dogodne do gotowania i ogrzewania się (zużywa wiele opału). Podpałkę wstępną należy umieścić pośrodku przygotowanego miejsca wokół wbitego w ziemię kołka, z otwarciem od strony nawietrznej dla zapewnienia ciągu. Ognisko należy osłaniać od wiatru zapalając je od strony nawietrznej.
Jest chyba najpopularniejszym typem ogniska. O wbity w środek pal opiera się ze wszystkich stron drobniejsze patyki, pamiętając jednak by od strony nawietrznej zapewnić przestrzeń, przez którą dopływać będzie tlen. Ten typ ogniska zużywa wiele opału, jest jednak doskonały do ogrzewania się i suszenia obuwia oraz odzienia.

19. Ognisko "T"

Jest to ognisko dogodne do gotowania. Ogień utrzymuje się w górnej części litery "T", skąd pobiera się żar do gotowania w części dolnej.
Najpierw kopiemy dwa dołki, które połączone przypominają literę „T”. W dołku będącym górną belką litery T zapalamy ognisko, zaś do części dolnej zbieramy żar, nad którym możemy przypiekać mięsiwo lub postawić garnek by ogrzać jego zawartość. Ognisko zapalone w dołku jest mniej wrażliwe na wiatr zbyt silny. Oczywiście trzeba mieć saperkę by wykopać dołek w ziemi przesuszonej i zbitej. W sypkim piasku z powodzeniem wystarczą nam do kopania dłonie i nóż, którym wytniemy wpierw darń. Nie ma sensu tworzenie takiego ogniska gdy jesteśmy w drodze i tylko na chwilę robimy popas.

20. Dziurka od klucza

Należy wykopać w ziemi dołek w kształcie dziurki od klucza, odpowiednio usytuowanej względem wiatru. Ognisko to ma podobne zalety jak ognisko długotrwałe.

21. Gaszenie ogniska

Przed rozpaleniem ognia należy się upewnić czy przygotowane jest wiadro wody i gałąź z liśćmi do zraszania. Jeśli iskry zajmą tratwę wokół ogniska mokre gałęzie szybko je zgaszą. Ogień zawsze musi być pod obserwacją. Gdy ognisko jest skończone i pozostawiony żar nie żarzy się nadszedł czas na gaszenie końcowe. Na ognisko należy wylać mnóstwo wody. Zamieszać popiół i upewnić się czy nie ma żaru i wylać jeszcze trochę wody dla pewności. Na koniec należy uporządkować miejsce. Położyć wszystko na pierwotnym miejscu (kamienie, trawę) . Punktem Honoru skauta jest nie pozostawianie żadnych śladów w naturze.












Brak komentarzy:

Prześlij komentarz